ALICE WATT: Kiedyś na jednej z list dyskusyjnych poświęconych husky pewien maszer (sic!) uznał, że kształt i kolor oczu husky to tylko wymysł i fanaberie hodowców. Było oczywiste jak mało autor listu wiedział o początkach i historii rasy, przystosowaniu do ciężkich warunków środowiska. Kształt i barwa oczu są u husky cechami użytkowymi. Mają ułatwiać przystosowanie do trudnych warunków atmosferycznych. Nieduże oko, w kształcie migdała ma za zadanie chronić zwierzę przed wiatrem i mrozem. Oczy duże są bardziej podatne na urazy. Barwa oczu także nie jest bez znaczenia. Oczy o jasnej tęczówce są bardziej wrażliwe na promienie światła. Psy mrużą oczy gdy światło jest zbyt intensywne, a przez to mogą być mniej aktywne. Długi bieg po śniegu, odbijającym promienie słoneczne jest dla psów jasnookich katorgą. Powszechnie wiadomo też, że niebieskie oczy są bardziej podatne na schorzenia i urazy. Także długość kufy, kształt głowy, stop są cechami użytkowymi u husky. Nic w budowie psów północy nie jest wymysłem hodowców.

Wszystkie kolory oczu są jednakowo dopuszczalne. Ich barwa ma istotny wpływ na wyraz całej głowy. Wystarczy spojrzeć na różnookiego psa wpierw z lewej, a następnie z prawej strony. Oczy brązowe sprawiają wrażenie bardziej "łagodnych". Z kolei oczy niebieskie i jasno brązowe (miodowe) zawsze wydają się być bardziej okrągłe, a to dlatego że ogrągła źrenica jest w nich lepiej widoczna. Jasne oczy, są bardziej "dzikie". Różnokolorowe oczy mogą utrudniać określenie ich wyrazu i kształtu, ale absolutnie nie powinny być karane tylko ze względu na kolor.

Oczy nie powinny być położone zbyt blisko siebie ponieważ wpływa to na drożność przewodów nosowych - są one wtedy wąskie zatem powietrze nie jest odpowiednio ogrzewane i dociera do płuc w mniejszych ilościach podczas jednego wdechu (mało wydajna wymiana gazowa). Oczy ustawione poziomo wydają się być ułożone bliżej siebie niż są w rzeczywistości. Wielu hodowców nie dostrzega braku jakiegokolwiek skosu. Prawidłowe ustawienie oczu nadaje husky nieco lisi wyraz pyska.

VERN HARVEY: Hodowcy husky obecnie są bardziej skoncentrowani na eliminowaniu okrągłych oczu, zupełnie pomijając zbyt skośne ich ustawienie. Sędziowie powinni zwracać uwagę na kształt oczu, ale muszą być ostrożni w ich ocenie. Jasne oczy mogą wprowadzać w błąd - wydają się inne niż są w rzeczywistości, dotyczy to ich kształtu i ułożenia. Podobnie brązowe oczy mogą sprawiać wrażenie bardziej skośnych. Należy pamiętać, że kolor nie ma znaczenia w ocenie - wszystkie barwy są jednakowo dopuszczalne i nie można sobie pozwolić przy ocenie psów na jakiekolwiek preferencje.

migdałowe oczy ustawione lekko ukośnie

oczy ustawione poziomo

okrągłe oczy

suka w naturze różnooka, o okrągłych oczach

zauważ zmianę w wyrazie pyska kiedy zmienił się kolor oczu

niebieskie oczy zawsze wydają się bardziej okrągłe

modyfikacja - oczy w kształcie migdała i ustawione lekko ukośnie

okrągłe oczy

długi pysk (kufa)

słabo zaznaczony stop

uszy - średniej wielkości, trójkątne, stojące, blisko siebie i wysoko osadzone. Grube, gęsto owłosione, z tyłu lekko wysklepione, z lekko zaokrąglonymi, wyprostowanymi czubkami.

WADY:

uszy za duże w stosunku do głowy, za szeroko rozstawione, nie całkiem prosto stojące

ALICE WATT: uszy husky są osadzone wysoko na głowie, średniej wielkości. Ucho zbyt duże powoduje straty zbyt dużych ilości ciepła podczas ujemnych temperatur. Większość husky ma bardzo ruchliwe uszy, niczym druga para oczu, wychwytują każdy, nawet najmniejszy dźwięk. Wewnętrzny kącik oka razem z wewnętrznym punktem nasady ucha - tworzy jedną linię.  Uszy nie mogą być nisko osadzone, po bokach głowy.

VERN HARVEY: Kiedy husky biegnie najczęściej kieruje uszy do tyłu lub na boki. W ten sposób psy pracujące nasłuchują komend maszera, a na wystawowym ringu - wystawcy. Sędziowie powinni karać zbyt szerokie osadzenie uszu, które jest nietypowe dla rasy. Osadzenie jest ważniejsze niż wielkość uszu.

uszy prawidłowe (ustawienie i wielkość)

dość duże uszy

szeroko ustawione uszy

uszy prawidłowe

czaszka - średniej wielkości, proporcjonalna do tułowia, z zaokrąglonym wierzchem, zwężająca się od najszerszego miejsca w stronę oczu. stop - dobrze zaznaczony, grzbiet nosa od stopu do czubka nosa prosty. kufa - średniej długości tzn. odległość od czubka nosa do stopu jest równa odległości od stopu do potylicy. Średnio szeroka zwęża się stopniowo ku nosowi, jednakże nie kończy się spiczasto lub szeroko. nos - u psów szarych, płowych, czarnych - czarny; u miedzianych - wątrobiany; u czysto białych może być cielisty. Dopuszczalny jest tzw. "nos śniegowy" - z różowymi pręgami. fafle - dobrze pigmentowane i ciasno przylegające. uzębienie - zgryz nożycowy