HAYGH

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

Η αριστερά πρέπει να προτείνει τη δική της "νέα αρχιτεκτονική" *Πρωινάδικο θα θυμίζει η ΝΔ μετά τις εκλογές *Το ΠΑΣΟΚ είναι μέρος του προβλήματος *Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που φοβάται το σύστημα

Η αριστερά οφείλει να προτείνει τη δική της "νέα αρχιτεκτονική" υποστηρίζει ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Μουλόπουλος. Στη συνέντευξή του στην “Κ.Α.” αναλύει τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες πρέπει να στηρίξουν το ενωτικό σχήμα της αριστεράς, υπογραμμίζοντας ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που το σύστημα φοβάται". Εκφράζει την ανησυχία του για το ενδεχόμενο αμερικανοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας και χαρακτηρίζει τις εξαγγελίες του κ. Παπανδρέου συνέχεια των πεπραγμένων των κυβερνήσεων του κ. Σημίτη. Ο Β. Μουλόπουλος μιλάει για την επόμενη μέρα στη Ν.Δ., αλλά και για την απόφασή του να συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.

* Στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ πάρει αυτοδυναμία, πιστεύετε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο κύκλο αδιατάρακτης εναλλαγής στην εξουσία ή διαβλέπετε ότι η επόμενη βουλή μπορεί να είναι και μεταβατική;

Το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται να βγάλει τη χώρα από την κρίση αναίμακτα. Αλλά εκτιμώ ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει γιατί είναι μέρος του προβλήματος. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου είναι η συνέχεια του ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη, οι κυβερνήσεις του οποίου συμμετείχαν στο οικονομικό έγκλημα που οδήγησε στη σημερινή κρίση. Συμμετείχαν στη συμμορία του «Τρίτου Δρόμου» που εξήγγειλε το τέλος της ιστορίας και τον θάνατο της Αριστεράς. Ήταν η ομάδα των μετασοσιαλιστών που εφάρμοσαν τις πιο δογματικές νεοφιλελεύθερες συνταγές.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι (παρά τα όσα ισχυρίζεται) ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα μπορούσε να δώσει έστω παραδοσιακές σοσιαλδημοκρατικές λύσεις στην κρίση. Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη πέθανε τη δεκαετία του '80, όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Όσκαρ Λαφοντέν αποχωρώντας από την κυβέρνηση και το SPD.

Δεν αρκεί να ελέγξεις τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, να χρηματοδοτήσεις τους ασθενείς τομείς της οικονομίας, να ξεφουρνίζεις θεωρητικές συνταγές ανάκαμψης. Η κρίση δεν μπορεί να γιατρευτεί με ασπιρίνες που κατεβάζουν για λίγο τον υψηλό πυρετό. Χρειάζεται μια ευρεία πολιτική οπτική και μια οραματική πρόταση που να εμπνέει. Και τα δύο είναι άγνωστα στο ΠΑΣΟΚ. Αποτέλεσμα; Όλο και περισσότεροι Έλληνες θα είναι αποκλεισμένοι από την οικονομία και την κοινωνία. Και η μαγιά των αποκλεισμένων θα φουσκώνει όλο και περισσότερο τις κοινωνικές εκρήξεις. Το πραγματικό πολιτικό παιχνίδι στη Βουλή και στην κοινωνία οι πολιτικές ανακατατάξεις θα ξεκινήσουν μετά τις 4 Οκτωβρίου και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι παρών και στη Βουλή και στην κοινωνία.

Συντηρητική και η επόμενη κυβέρνηση

* Πολλοί προοδευτικοί πολίτες γνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κάνει τη “μεγάλη αλλαγή”, παρά ταύτα προσανατολίζονται στην κάλπη του, έστω και με “μικρή ελπίδα”. Τι λέτε σε αυτούς τους ψηφοφόρους;

Η διακυβέρνηση της χώρας θα εξακολουθήσει να είναι συντηρητική, ενώ η αλαζονεία των νέων ενοίκων της εξουσίας, δικαιωμένων και αναβαπτισμένων από τη λαϊκή ψήφο, χωρίς μια αριστερά δυνατή που να αντιπαρατίθεται μέσα και έξω από τη Βουλή, θα ποδοπατάει θεσμούς, νόμους, κινήματα. Αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει με μεγάλη διαφορά και ταυτόχρονα η Αριστερά περιθωριοποιηθεί, σημαίνει ότι η αμερικανοποίηση της χώρας έχει προχωρήσει βαθιά. Ότι έχουμε αποδεχθεί ιδεολογικά πως η μόνη δίκαιη κοινωνία είναι αυτή της αγοράς και ότι για τη δημοκρατική διακυβέρνησή της αρκούν δύο κόμματα: ένα κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό. Και εμείς καλούμεθα να διαλέξουμε το λιγότερο κακό.

* Η ήττα που όπως όλα δείχνουν θα υποστεί η Ν.Δ. θεωρείτε ότι θα είναι στρατηγική; Θα υπάρξουν αλλαγές ακόμα και σε επίπεδο ηγεσίας;

Η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα a la cart. Ένας όμιλος προσωπικών ή ομαδικών συμφερόντων. Ένα κόμμα - επιχείρηση για να βγάλει λεφτά. Και μία επιχείρηση όταν δεν πάει καλά, όταν εγγράφει ζημίες, αλλάζει τον διευθύνοντα σύμβουλο. Ο κ. Καραμανλής, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες που έχει, δεν έχει αύριο μετά τις 4 Οκτωβρίου. Η μάχη για την καρέκλα του νέου διευθύνοντα συμβούλου έχει ήδη ξεκινήσει σχεδόν ανοιχτά. Και απ' έξω, αλλά με το ένα πόδι μέσα, υπάρχει ο κ. Καρατζαφέρης. Πιστεύω ότι αμέσως μετά τις εκλογές στη Ν.Δ. θα εξελιχθούν καβγάδες όπως στα πρωινάδικα. Εξ άλλου αυτό ταιριάζει και με τα πολιτισμικά της πρότυπα , με την κουλτούρα της. Ετοιμαστείτε να γελάσουμε.

* Παρά την οικονομική κρίση, η αριστερά διεθνώς, δεν δείχνει ακόμα να καρπούται εκλογικά οφέλη. Γιατί; Πέραν από τις ιδιομορφίες που υπάρχουν σε κάθε χώρα, μήπως υπάρχει μια γενική εξήγηση;

Απέναντι στη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από το 1929 διακρίνω μια δειλία από την αριστερά στο να δώσει μια δική της πρόταση εξόδου. Ένας συντηρητισμός χαρακτηρίζει τις προτάσεις της, που με κάνει να υποψιάζομαι ότι δεν έχει πεισθεί για το μέγεθος της κρίσης και τις επιπτώσεις της. Και το κυριότερο, δεν έχει πεισθεί ότι οι «καιροί είναι ώριμοι» για έναν διαφορετικό οικονομικό δρόμο από εκείνον της αγοράς. Για ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Και όμως, όταν τα πάντα αμφισβητούνται, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Υπό μία όμως προϋπόθεση: Η αριστερά να αναλύσει αυτό που συμβαίνει και να το ερμηνεύσει σαν ένα κείμενο που δεν ακολουθεί τους συνηθισμένους κανόνες της κοινωνικής και πολιτικής γραμματικής. Όταν οι ισχυρές τάξεις του κόσμου (και της χώρας) κάνουν λόγο «για νέα αρχιτεκτονική» και την αναζητούν, η αριστερά -αν θέλει να υπάρξει- οφείλει να διαβάσει τις ανατροπές που συντελούνται και να προτείνει τη δική της «νέα αρχιτεκτονική».

Να βρούμε πειστικές απαντήσεις στις ερωτήσεις της κοινωνίας

* Είστε φτασμένος δημοσιογράφος και στέλεχος στην εφημερίδα “Το Βήμα”, ωστόσο επιλέγετε να συμμετάσχετε με πιο άμεσο τρόπο στην πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί;

Γιατί επί χρόνια ασκώντας το επάγγελμα του δημοσιογράφου ασκούσα κριτική (όπως οφείλει να κάνει ο δημοσιογράφος) στην πολιτική εξουσία. Ασκούσα κριτική όχι μόνο στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στην αριστερά. Πάρα πολλοί μου έλεγαν «ωραία τα λες, αλλά τι προτείνεις; Η δουλειά βέβαια του δημοσιογράφου δεν είναι να προτείνει, αλλά το ερώτημα με προβλημάτιζε. Και αποφάσισα να του δώσω απάντηση, απάντηση κυρίως στον εαυτό μου «κατεβαίνοντας» από την κερκίδα και συμμετέχοντας στο παιχνίδι. Να δω αν μπορώ, αν μπορούμε να έχουμε πειστικές απαντήσεις στις πολύπλοκες ερωτήσεις που η κοινωνία σήμερα θέτει στην αριστερά.

* Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που το σύστημα φοβάται. Αυτό φάνηκε από την έκδηλη ανακούφιση που δημοσίως εξέφρασαν οι ταγοί των μίντια και οι μανδαρίνοι των κομμάτων εξουσίας με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αισθάνθηκαν ασφαλείς μόλις διαπίστωσαν ότι το φάντασμα της αμφισβήτησης στο οικονομικοπολιτικό σύστημα εξορκίστηκε. Ότι μπορούν πλέον να κοιμούνται χωρίς εφιάλτες.

* Όσα έγιναν το προηγούμενο διάστημα τραυμάτισαν τον χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Τι πρέπει να γίνει την επομένη των εκλογών;

Η συζήτηση και οι καβγάδες που γίνονται στην αριστερά για την αριστερά ξεκινούν από το αξίωμα ότι υπάρχει μόνο μία, η δική μας. Της παρέας μας, της οργάνωσής μας. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, ο καθένας μας είναι θεματοφύλακας της καθαρότητας, έχει τη λύση έτοιμη στην τσέπη του. Τον περισσότερο χρόνο μας τον αναλώνουμε να πείσουμε ο ένας τον άλλον.

Και προτιμάμε το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» αν δεν είναι η δική μας (αριστερή) ψυχή αυτή που κερδίζει. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν χρησιμεύει σε τίποτε να την κρύψουμε, αλλά να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τις αιτίες. Να προσπαθήσουμε να ακούσουμε τον άλλον. Να διαφωνήσουμε αφού πρώτα τον ακούσουμε. Αλλά το κυριότερο να ακούσουμε τον «λαό της αριστεράς». Αυτόν που πολλές φορές έχουμε πληγώσει και άλλες τόσες απογοητεύσει. Αυτόν τον «λαό» που θα μας δώσει ξανά την ευκαιρία στις 4 Οκτωβρίου να υπάρχουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ.